یادداشت چاپ سوم
مساله دیر زیستی تنها مصلح هستی، از دیر زمان دستاویز دشمنان این خاندان می باشد.
پیشوایان معصومین علیهم السلام که می دانستند چنین نغمه های ناموزونی ساز می شود، پیش از آنکه خورشید امامت از آسمان سامرا طالع گردد، در 318 حدیث شریف، از طول عمر آن حضرت سخن گفته(1) تاکید فراوان نموده اند که:
1 - در قائم ما نشانی از حضرت نوح است و آن طول عمر اوست(2).
2 - چرا نمی پذیرید که خداوند عمر صاحب این امر را طولانی گرداند، چنانکه عمر حضرت نوح را طولانی نمود(3).
3 - به خدا سوگند آنچنان غیبت می کند که از هلاکت رهایی نمی یابد، جز کسی که خدا دلش را در ایمان به امامت او استوار گرداند و او را برای دعا به تعجیل فرج موفق نماید(4).
4 - او را از آن جهت قائم می نامند که هنگامی قیام می کند که یادش از خاطره ها محو شده باشد و بیشتر معتقدان به امامت او از اعتماد خود برگشته باشند(5).
5 - غیبت او آنقدر به طول انجامد که دلها را قساوت فرا گیرد(6).
به طوری که ائمه علیهم السلام پیش بینی کرده بودند، از آغاز تولد کعبه موعود، این چون و چراها آغاز شد و دلها را قساوت گرفت. تا جایی که این شیخ اجل محمد بن ابراهیم نعمانی در کتاب گرانسنگ غیبت که به سال 342 ه از تالیف آن پرداخته از ابنای زمان خود دل به شکوه گشوده می نویسد:
بیشتر آنها می گویند: حجت خدا چه شده؟ کجا رفته؟ چرا نمی آید؟ تا کی پنهان می ماند؟ مگر چقدر می خواهد عمر کند؟ در حالی که او هنوز هشتاد و اندی سال دارد (7).
از این رهگذر شیخ صدوق در کمال الدین شیخ طوسی در غیبت و شیخ طبرسی در اعلام آوری فصلی را به طول عمر آن حضرت، اختصاص داده اند.
ابوالفتح محمد بن علی کراجکی، متوفای 449 ه به سال 427 ه کتاب مستقلی در این رابطه تالیف کرده، و آن را البرهان علی صحه طول عمر الامام صاحب الزمان نامیده است(8).
پس از کراجکی دها کتاب مستقل در این زمینه به رشته تحریر در آمده است(9).
آنچه در پیش رو دارید، تلاش ناچیزی در همین رابطه است. در این کتاب طول عمر امام زمان (علیه السلام) از دیدگاه قرآن، ادیان، پیشوایان، زیست شناسان، محققان، مولفان، متخصصان و دیگر دست اندرکاران مراکز علمی و تحقیقی فراوانی، که به این موضوع ارتباط پیدا می کنند بررسی شده است.
این کتاب از آغاز انتشار مورد توجه طبقات مختلف قرار گرفت و به دو زبان دیگر ترجمه شد:
1 - به زبان اردو توسط علامه اثیر جاروی(10) که در تاریخ 1408 ه توسط انتشارات ولی عصر لاهور چاپ و منتشر شد.
2 - به زبان عربی توسط استاد سید باسم الهاشمی که در تاریخ 1414 ه. انتشارات دار المحجه البیضاء بیروت تحت عنوان:
عمر المهدی بین العلم و الادیان انتشار یافت.
و اینک در یکهزار و یکصد و شصت و پنجمین سالروز میلاد مسعود آن کعبه مقصود و قبله موعود، سومین چاپ این اثر به شما شیعه شیفته و منتظر ظهور تقدیم می گردد.
15 شعبان 1420 ه.
حوزه علمیه قم علی اکبر مهدی پور
اشاره
پیروان همه ادیان آسمانی در انتظار مصلح بزرگی هستند که بر اساس نویدهای کتب مقدسه خود، معتقدند که در آخرالزمان ظهور کرده، بر ویرانه های کاخهای ظلم و استبداد، شالوده حکومت واحد جهانی را بر اساس عدالت و آزادی استوار خواهد کرد.
به عقیده مسلمانان جهان، او کسی جز ویرانگر کاخهای ظلم و ستم و بنیان گذار حکومت عدل و آزادی، حضرت مهدی منتظر (علیه السلام) و به عقیده ما شیعیان، او فرزند بلافصل حضرت امام حسن عسگری (علیه السلام) حضرت بقیه الله حجه بن الحسن المهدی (علیه السلام) است که در پگاه نیمه شعبان 255 هجری(11) در سامرا دیده به جهان گشوده است.
و پس از سپری شدن دوران غیبت صغری (74 سال) در نیمه شعبان 329 هجری این دست نیرومند الهی در آستین غیبت فرو رفت تا روزی پس از سیری شدن غیبت کبری ظهور کند و به جنایتها و خیانتهای انسانها خاتمه دهد و پرچم توحید را بر فراز جهان هستی به اهتزاز در آورد.
هم اکنون یکهزار و یکصد و هفتاد و پنج سال تمام از عمر شریف آن حضرت می گذرد و او همچنان در پشت پرده غیبت در انتظار فردا رسیدن فرمان ظهور است، و جز خدا کسی وقت دقیق آنرا نمی داند.
بیش از هزار سال است که طول عمر حضرت مهدی (علیه السلام) یکی از پرسشهای پر مشتری مسائل اسلامی است. و بیش از هزار سال است که دانشمندان اسلامی، خود را ناگزیر می بینند که برای رفع استبعاد مردم، فصلی را در کتاب های خود به پاسخ این پرسش اختصاص دهند و به همین دلیل است که نعمانی در کتاب غیبت خود به پاسخ این پرسش پرداخته است، در صورتی که به هنگام نگارش این کتاب، عمر آن حضرت هشتاد و اندی سال بود(12) و محروم صدوق در کمال الدین تمام النعمه بخشی را به عنوان المعمرون باز کرده است(13) در حالی که به هنگام وفات صدوق عمر آن حضرت 126 سال بود(14) و شیخ مفید در کتاب الفصول الشعره فصلی را به پاسخ اعتراض مخالفان در مورد طول عمر آن حضرت اختصاص داده است در صورتی که عمر آن حضرت به هنگام نگارش کتاب 156 سال بود(15) و شیخ طوسی در کتاب غیبت خود به این پرسش پاسخ گفته است، در صورتی که عمر آن خضرت به هنگام نگارش کتاب 192 سال بود.
هنگامیکه مسئله طول عمر حضرت مهدی در دومین قرن زندگی حضرتش این چنین مورد بحث و گفتگو قرار گیرد در دوازدهمین قرن زندگی آن حضرت، جا دارد که به شدت در جامعه مطرح شود و کتابها و مقاله ها در پیرامون این مسئله از طرف دانشمندان اسلامی منتشر گردد.
خوشبختانه پیشرفت دانش، کار ما را آسان کرده و راه را بر مخالفان ما بسته است، زیرا امروزه دانشمندان با تلاشی خستگی ناپذیر در جستجوی راههایی هستند که آنها را به زندگی جاویدان برساند و دیگر عمرهای هزار ساله برای آنها زیر پا افتاده بشمار می آید که آنها نوید عمرهای میلیونی را برای بشر قرن بیست و یکم می دهند.
هدف ما در نگارش این مقاله بررسی این مطلب است که: آیا عمر طولانی از نظر قرآن و دانش روز محال است یا ممکن؟ و انشاء الله اثبات خواهیم کرد
که از نظر دین و دانش عمر طولانی محال نیست بلکه ممکن است و از نظر علمی و دینی نمونه های بسیاری از آن واقع شده است تنها چیزی که هست عمر بسیار طولانی (هزار سال به بالا) غیر عادی و غیر استاندارد است و اینک به تحقیق علمی و قرآنی آن می پردازیم.
آیا عمر انسان محدود است؟
آیا عمر بشر مرزی دارد که عبور از آن ممکن نباشد و هر کس به آن حد برسد به ناچار باید بمیرد؟ و یا چنین حدی در کار نیست؟
خوشبختانه در عصر ما به روشنی به اثبات رسیده است که عمر هیچ جانداری آن چنانم محدودیت ندارد که با رسیدن به آن، وقت مرگ او به صورت قطعی فرا رسیده باشد. و در علم پزشکی و زیست شناسی برای عمر انسان و یا هر جاندار دیگر حدی تعیین نشده است، که تجاوز از آن محال باشد.
برنارد شاو می گوید: از اصول علمی مورد پذیرش همه دانشمندان بیولوژیست، این است که برای عمر بشر نمی توان حدی تعیین کرد و حتی دیر زیستی نیز مسئله مرز ناپذیری است.
زیست شناس معروف آلمانی وایزمن می گوید: مرگ لازمه قوانین طبیعی نیست، چون در طبیعت از عمر یک لحظه ای گرفته تا عمر ابد، همه نوعش وجود دارد. آنچه طبیعی و فطری است عمر جاودانی است. روی این بیان عمر 969 ساله متوشلخ نه مردود عقل است و نه مردود علم(16).
در همین دوره خود ما نیز میزان طول عمر بالا رفته و دلیلی ندارد که بعد از این هم بالاتر نرود و یک روز نیاید که بشر به عمر 900 ساله برسد(17).
میانگین عمر انسان:
میانگین عمر انسان در اروپا در قرن شانزدهم 21 سال، و در قرن هیجدهم 26 سال، و در قرن نوزدهم 36 سال بود که در اوایل قرن بیستم به 50 سال رسید و هم اکنون از مرز 70 گذشته است.
در میان حیوانات تاکنون فقط چهار نوع حیوان شناخته شده که میانگین عمر آنها بیشتر از عمر انسان است:
1 - لاک پشت که تا 200 سال عمر می کند.
2 - نوعی ماهی آلمانی که تا 150 سال عمر می کند.
3 - نوعی عقاب که تا 118 سال زندگی می کند.
4 - کرکس تا 104 سال عمر می کند.
آمارهای عمومی نشان می دهد که بعد از این چهار حیوان، میانگین عمر انسان از دیگر حیوانات بیشتر است(18).
ولی زیست شناسان معتقدند که به زئدی میانگین عمر انسان به مرز 200 سال خواهد رسید و در نتیجه با صرف نظر از حیوانات استثنائی که هزاران سال زندگی کرده اند، انسان دراز عمرترین حیوانات خواهد بود(19).